Een hoog-risico-hond is een hond die een hoog risico vormt omdat hij ernstig letsel kan veroorzaken door zijn bijtgedrag (lage aanvalsdrempel, niet waarschuwen of loslaten, schudden). Dit in combinatie met zijn bijtkracht en karakter.

De oorzaak waardoor de hond een hoog risico vormt, hangt van veel meer af dan van het ras alleen. Denk maar aan socialisatie, opvoeding, persoonlijkheid, leeftijd, gezondheid (pijn) en de situatie waarin hij zich bevindt. Ook de combinatie met de eigenaar speelt hierbij een belangrijke rol. En daarbij is het ook nog zo dat het ervaren van fysieke straf tijdens de adolescentieperiode (volwassen worden) nog de meest invloedrijke risicofactor is.

Maar het ‘ras’ speelt uiteindelijk wel een hoofdrol, want het is nou eenmaal zo dat de bijtschade van een instabiele, slecht opgevoede Chihuahua altijd minder zal zijn dan die van een wel goed opgevoede, maar verkeerd uitgedaagde Rottweiler. Simpelweg door zijn fysieke grootte, bouw van de kaak en bijtkracht.

Nu benoemd als hoog-risico-honden zijn:
Akita, American Bulldog, Pittbull Terriër, Staffordshire Terriër, Bull Mastiff, Bull Terriër, Cane Corso, Dogo Argentino, Dogo Canario, Rottweiler, Tosa, Fila Brasileiro, Anatolische Herder, Owcharka, Bully Kuta, Alano, Bandog en kruisingen of look-a-likes hiervan.

Bekijk hier het hele onderzoeksrapport “The safe dog project” naar de preventie van bijtincidenten. Dit document was een bijlage bij de kamerbrief over de voortgang dierenwelzijn gezelschapsdieren.

Veiligheid gaat voor alles.

Misschien ook een interessant artikel voor u: over de muilkorf

Bronnen: Maria Hofman, Rijksoverheid, Onderzoeksbureau Davalon, Hondenbescherming